بررسی اجمالی
اختلال دوقطبی که قبلاً افسردگی شیدایی نامیده می شد، یک وضعیت سلامت روانی است که باعث نوسانات شدید خلق و خوی می شود که شامل اوج هیجانی (شیدایی یا هیپومانیا) و پایین بودن (افسردگی) می شود.
وقتی افسرده می شوید، ممکن است احساس غمگینی یا ناامیدی کنید و علاقه یا لذت را نسبت به بیشتر فعالیت ها از دست بدهید. هنگامی که خلق و خوی شما به سمت شیدایی یا هیپومانیا (کمتر شدیدتر از شیدایی) تغییر می کند، ممکن است احساس سرخوشی، پر انرژی یا تحریک پذیری غیرعادی داشته باشید. این نوسانات خلقی می تواند بر خواب، انرژی، فعالیت، قضاوت، رفتار و توانایی تفکر واضح تأثیر بگذارد.
اپیزودهای نوسانات خلقی ممکن است به ندرت یا چندین بار در سال رخ دهد. در حالی که اکثر مردم برخی از علائم عاطفی را بین قسمت‌ها تجربه می‌کنند، برخی ممکن است هیچ‌کدام را تجربه نکنند.
اگرچه اختلال دوقطبی یک بیماری مادام العمر است، اما می توانید با پیروی از یک برنامه درمانی، نوسانات خلقی و سایر علائم خود را مدیریت کنید. در بیشتر موارد، اختلال دوقطبی با داروها و مشاوره روانشناسی (روان درمانی) درمان می شود.
علائم اختلال دوقطبی
انواع مختلفی از اختلالات دوقطبی و مرتبط با آن وجود دارد. آنها ممکن است شامل شیدایی یا هیپومانیا و افسردگی باشند. علائم می تواند باعث تغییرات غیرقابل پیش بینی در خلق و خو و رفتار شود و در نتیجه پریشانی و دشواری قابل توجهی در زندگی ایجاد کند.
- اختلال دوقطبی I. شما حداقل یک دوره شیدایی داشته اید که ممکن است قبل یا بعد از آن دوره های هیپومانیک یا افسردگی اساسی باشد. در برخی موارد، شیدایی ممکن است باعث جدایی از واقعیت (روان پریشی) شود.
- اختلال دوقطبی II. شما حداقل یک دوره افسردگی اساسی و حداقل یک دوره هیپومانیک داشته اید، اما هرگز یک دوره شیدایی نداشته اید.
- اختلال سیکلوتیمیک. شما حداقل دو سال – یا یک سال در کودکان و نوجوانان – دوره های بسیاری از علائم هیپومانیا و دوره های علائم افسردگی را داشته اید (البته شدیدتر از افسردگی اساسی).
- انواع دیگر. برای مثال، اختلالات دوقطبی و مرتبط با آن ناشی از برخی داروها یا الکل یا به دلیل شرایط پزشکی مانند بیماری کوشینگ، مولتیپل اسکلروزیس یا سکته مغزی است.
اختلال دوقطبی II شکل خفیف تری از اختلال دوقطبی I نیست، بلکه یک تشخیص جداگانه است. در حالی که دوره‌های شیدایی اختلال دوقطبی I می‌تواند شدید و خطرناک باشد، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی II می‌توانند برای دوره‌های طولانی‌تری افسرده باشند که می‌تواند باعث اختلال قابل توجهی شود.
اگرچه اختلال دوقطبی می تواند در هر سنی رخ دهد، معمولاً در سال های نوجوانی یا اوایل دهه 20 تشخیص داده می شود. علائم ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و علائم ممکن است در طول زمان متفاوت باشد.
شیدایی و هیپومانیا
مانیا و هیپومانیا دو نوع مجزا از دوره هستند، اما علائم مشابهی دارند. شیدایی شدیدتر از هیپومانیا است و باعث مشکلات محسوس تری در محل کار، مدرسه و فعالیت های اجتماعی و همچنین مشکلات روابط می شود. شیدایی همچنین ممکن است باعث فاصله گرفتن از واقعیت (روان روانی) شود و نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد.
هر دو دوره مانیک و هیپومانیک شامل سه یا بیشتر از این علائم هستند:
- به طور غیرعادی شاد، پرش یا احساس هیجان زیاد
- افزایش فعالیت، انرژی یا بی قراری
- احساس اغراق آمیز رفاه و خوشی و اعتماد به نفس (سرخوشی)
- کاهش نیاز به خواب
- پرحرفی غیرمعمول
- افکار مسابقه ای
- حواس پرتی
- تصمیم‌گیری ضعیف – برای مثال، خرید ولگردی و قانونی، ریسک‌های جنسی یا سرمایه‌گذاری غیرعقلانی
اپیزود افسردگی اساسی
یک دوره افسردگی اساسی شامل علائمی است که به اندازه کافی شدید هستند که باعث ایجاد مشکل قابل توجه در فعالیت های روزمره مانند کار، مدرسه، فعالیت های اجتماعی یا روابط شوند. یک دوره شامل پنج یا بیشتر از این علائم است:
- خلق افسرده، مانند احساس غم، پوچی، ناامیدی یا گریه (در کودکان و نوجوانان، خلق افسرده می تواند به عنوان تحریک پذیری ظاهر شود)
- از دست دادن قابل توجه علاقه یا احساس عدم لذت در همه – یا تقریباً همه – فعالیت ها
- کاهش قابل توجه وزن در صورت عدم رژیم غذایی، افزایش وزن، یا کاهش یا افزایش اشتها (در کودکان، عدم افزایش وزن طبق انتظار می تواند نشانه افسردگی باشد)
- یا بی خوابی یا خواب زیاد
- یا بی قراری یا کندی رفتار
- خستگی یا از دست دادن انرژی
- احساس بی ارزشی یا احساس گناه بیش از حد یا نامناسب
- کاهش توانایی تفکر یا تمرکز، یا عدم تصمیم گیری
- فکر کردن، برنامه ریزی یا اقدام به خودکشی
سایر ویژگی های اختلال دوقطبی
علائم و نشانه های اختلالات دوقطبی I و دوقطبی II ممکن است شامل ویژگی های دیگری مانند پریشانی اضطرابی، مالیخولیا، روان پریشی یا موارد دیگر باشد. زمان علائم ممکن است شامل برچسب های تشخیصی مانند دوره های مخلوط یا سریع باشد. علاوه بر این، علائم دوقطبی ممکن است در دوران بارداری رخ دهد یا با فصول تغییر کند.
علائم اختلال دوقطبی در کودکان و نوجوانان
تشخیص علائم اختلال دوقطبی در کودکان و نوجوانان دشوار است. تشخیص اینکه آیا این فراز و نشیب های طبیعی، نتایج استرس یا ضربه، یا نشانه هایی از یک مشکل سلامت روانی غیر از اختلال دوقطبی هستند، اغلب دشوار است.
کودکان و نوجوانان ممکن است دوره‌های افسردگی اساسی یا شیدایی یا هیپومانیک متمایز داشته باشند، اما این الگو می‌تواند از الگوی بزرگسالان مبتلا به اختلال دوقطبی متفاوت باشد. و خلق و خوی می تواند به سرعت در طول قسمت ها تغییر کند. برخی از کودکان ممکن است دوره های بدون علائم خلقی را بین دوره ها تجربه کنند.
بارزترین علائم اختلال دوقطبی در کودکان و نوجوانان ممکن است شامل نوسانات خلقی شدید باشد که با نوسانات خلقی معمول آنها متفاوت است.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
با وجود افراط‌های خلقی، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی اغلب نمی‌دانند که بی‌ثباتی عاطفی آنها چقدر زندگی آنها و عزیزانشان را مختل می‌کند و درمان مورد نیاز را دریافت نمی‌کنند.
و اگر مانند برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی هستید، ممکن است از احساس سرخوشی و چرخه های بهره وری بیشتر لذت ببرید. با این حال، این سرخوشی همیشه با یک سقوط عاطفی همراه است که می تواند شما را افسرده، فرسوده و شاید در مشکلات مالی، حقوقی یا رابطه ای قرار دهد.
اگر علائم افسردگی یا شیدایی دارید، به پزشک یا متخصص سلامت روان خود مراجعه کنید. اختلال دوقطبی به خودی خود بهتر نمی شود. دریافت درمان از یک متخصص سلامت روان با تجربه در اختلال دوقطبی می تواند به شما در کنترل علائم کمک کند.
کلام آخر از سایت مرجع روانشناسی:
تعداد زیادی از افراد هستند که با این اختلال و اختلالات دیگر روانشناسی ،زندگی می کنند. نکته مهم این است که این اختلال مال شماست یا اینکه شما مال این اختلال هستید؟!
منبع مقاله:
https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/bipolar-disorder/symptoms-causes/syc-20355955