عملکرد اجرایی و مهارت های خودتنظیمی فرآیندهای ذهنی هستند که ما را قادر می سازند برنامه ریزی کنیم، توجه را متمرکز کنیم، دستورالعمل ها را به خاطر بسپاریم و چندین کار را با موفقیت انجام دهیم. همانطور که یک سیستم کنترل ترافیک هوایی در یک فرودگاه شلوغ، ورود و خروج بسیاری از هواپیماها را در چند باند فرودگاه به طور ایمن مدیریت می کند، مغز نیز به این مجموعه مهارت برای فیلتر کردن عوامل حواس پرتی، اولویت بندی وظایف، تعیین و دستیابی به اهداف و کنترل تکانه ها نیاز دارد.
وقتی کودکان فرصت هایی برای توسعه عملکرد اجرایی و مهارت های خودتنظیمی دارند، افراد و جامعه مزایای مادام العمر را تجربه می کنند. این مهارت ها برای یادگیری و رشد بسیار مهم هستند. آنها همچنین رفتار مثبت را فعال می کنند و به ما اجازه می دهند که انتخاب های سالمی برای خود و خانواده خود داشته باشیم.
عملکرد اجرایی و مهارت های خودتنظیمی به سه نوع عملکرد مغز بستگی دارد: حافظه کاری، انعطاف پذیری ذهنی و خودکنترلی. این کارکردها بسیار به هم مرتبط هستند و به کارگیری موفقیت آمیز مهارت های عملکرد اجرایی مستلزم آن است که در هماهنگی با یکدیگر عمل کنند.
- حافظه کاری بر توانایی ما برای حفظ و دستکاری اطلاعات متمایز در دوره های زمانی کوتاه نظارت می کند.
- انعطاف‌پذیری ذهنی به ما کمک می‌کند تا توجه را در پاسخ به خواسته‌های مختلف حفظ یا تغییر دهیم یا قوانین متفاوتی را در محیط‌های مختلف اعمال کنیم.
- خودکنترلی ما را قادر می‌سازد اولویت‌ها را تعیین کنیم و در مقابل اقدامات یا پاسخ‌های تکانشی مقاومت کنیم.
کودکان با این مهارت ها به دنیا نمی آیند، آنها با پتانسیل رشد آنها متولد می شوند. برخی از کودکان ممکن است برای توسعه این مهارت ها به حمایت بیشتری نسبت به دیگران نیاز داشته باشند. در موقعیت‌های دیگر، اگر کودکان آنچه را که از روابط خود با بزرگسالان و شرایط محیط‌شان نیاز دارند دریافت نکنند – یا (بدتر از آن) اگر این تأثیرات منبع استرس سمی باشد – رشد مهارت‌های آنها می‌تواند به طور جدی به تأخیر بیفتد یا مختل شود. محیط های نامطلوب ناشی از بی توجهی ، سوء استفاده و/یا خشونت ممکن است کودکان را در معرض استرس سمی قرار دهد که می تواند معماری مغز را مختل کرده و رشد عملکرد اجرایی را مختل کند.
ارائه حمایتی که کودکان برای ایجاد این مهارت‌ها در خانه، در برنامه‌های مراقبت اولیه و آموزشی و سایر محیط‌هایی که به طور منظم تجربه می‌کنند، نیاز دارند، یکی از مهم‌ترین مسئولیت‌های جامعه است. محیط‌های تقویت‌کننده رشد «داربست‌هایی» را برای کودکان فراهم می‌کنند که به آنها کمک می‌کند مهارت‌های لازم را قبل از انجام آنها به تنهایی انجام دهند. بزرگسالان می توانند با ایجاد روال، الگوبرداری از رفتار اجتماعی و ایجاد و حفظ روابط حمایتی و قابل اعتماد، رشد مهارت های عملکرد اجرایی کودک را تسهیل کنند. همچنین برای کودکان مهم است که مهارت‌های رشدی خود را از طریق فعالیت‌هایی که بازی خلاقانه و ارتباط اجتماعی را تقویت می‌کنند، به آنها یاد می‌دهند چگونه با استرس کنار بیایند، ورزش شدید را انجام دهند، و به مرور زمان، فرصت‌هایی برای هدایت اعمال خود با کاهش نظارت بزرگسالان فراهم کنند.